Componisten, theatermakers, acteurs, schrijvers, en natuurlijk 'de kunstenaar' en nog velen meer soortgelijke wezens, die via een weg die ergens begint, vandaan komt, onbewust daadwerkelijk inhoudelijk werkelijkheid in passie, idee omzetten, uitwerken, nastreven en op een bepaald moment blijkt dat zij in een visie passen, vallen. Dat DAT wat zij maken, doen, iets betekent, iets zegt. Waarom schrijf ik dit: om de volgende vraag (1) waar vind ik dat bij mij. Blokkeer ik mij zelf door steeds iets na te streven wat ik niet ben (?) Constateer een dominantie van een kunstwereld die als een dictatoriale boeman boven je zweeft. Die boeman heeft inmiddels plaatsgemaakt voor de dominantie van jongere generaties. JONG <-----> OUD lijkt wel HET statement; niet zwart wit wat mij betrdeft, eerder super grijs-bruin. Alhoewel natuurlijk het aspect van letterlijk in je leeftijd jong zijn, het voordeel van verrassingselementen met zich meebrengt + gewoon het simpele feit dat alles altijd voor een eerste keer meegemaakt wordt. Oud daarentegen geeft nieuwe vrijheid als je die aandurft.....