2009/2010

 
nr. 06

Op het randje van oudejaar

regen. Op het puntje van tweeduizendnegen regent het. Vannacht pijpenstelen. Het kletterde op mijn dak en tegen mijn ramen. Ook was het donker in vergelijking met vorige nachten waar het wit van de sneeuw de nachten reflecteerde in mijn kamers. Weerlichten. Donder en bliksem in de winter? Dat maakte ik ook mee een paar weken geleden. Is de wereld in de war? Is de god in de war? Weet de aarde nog wel wie zij is? Het schudt. Niet voor niets steken oorlogen in hoofden van mensen. Tolt alles dol. Te veel van alles. Te vaak. Te paranoia. De lijn over. Met de rug naar de tijd. Ik stap in plassen. Donker. Zwart. Diep. Zou het zwarte mannetje in de sloot toch bestaan? Toen: nieuwe wateren, nieuwe kanten recht toe recht aan van beton. Hoe lang duurt het nog voordat oude generaties verdwijnen.

geN. woensdag 30 december 2009

 
nr. 05

Tweede Kerstdag

hoe kom je zoveel zondagen door. Lezen. Niets doen. Garen. Koken. Eten. Drinken. Uitrusten: ho maar. Lui. Luier. Steeds luier. Steeds vaker luier. Gelukkig zon vandaag. Gefotografeerd, op afstand, CSM-terrein. Laatste stuiptrekkingen. Met nog charmante aanblik van stukken 'oud' dat tevoorschijn schoot vanachter gesloopte nieuwbouwkantoren. Stilte en meeuwen. Lucht. Zo'n typische zondagse tweede kerstdag met dito autoverkeer.

geN. zaterdag 26 december 2009

nr. 04

Balkonbloemen

dertig centimeter sneeuw heeft mijn balkonbloemen in beton gezet. Stabiel staan de houten stengels rechtovereind in het blikkerend kristal. Gisteren nog dotjes sneeuw in hun oksels, vandaag stukjes ijs op het scherpst van de snede. Lila bloempje lijkt van glas en des te eenzamer. Inmiddels heeft de wind een bres geslagen in de horizontale berg op de balkonleuning.

geN. maandag 21 december 2009

nr. 03

Winter?

echte plaksneeuw trek ik van onder mijn laarzen vandaan. Als rubberen matjes liggen de mallen op de vloer van mijn slaapkamer. Eindelijk sinds jaren echte sneeuw die blijft liggen. Een witte stad. Kerstkaart: live vanuit het leven. Sneeuwvlokken. Beeldhouwwerken op balkonhekken en takken van eikenbomen. In mijn straat althans, want verder reikt mijn blik even niet. Op het midden van deze dag heerst er een stilte en hoor je de sneeuw. Helaas ligt de stad weer op het eind van de middag. Het sprookje is uit, over, weg.

geN. zondag 20 december 2009

nr. 02

Sneeuw en spreeuwen

wit licht. Eindelijk de schreeuw om sneeuw verhoord. Natte vriezige kou die dwars door stof en weefsel blaast. Vandaag in tegenstelling tot gisteren ook zon nu. Dat scheelt. De stad was een beetje donker ondanks al dat wit en schitter. Mijn balkonbloemen hebben dotjes sneeuw in hun okseltjes. Net watten. De sneeuw heeft zich voorzichtig vleiend teder neergelegd op het balkon en ook op het enige fragiele paarse bloempje met lichtgroen fijn vingerig blad. Achter ligt alles nog ongerept. Met veel geweld heb ik mijn voeten in de sneeuw gezet. Het kraken als welgevallig geluid in met oren.

geN. vrijdag 18 december 2009

 
nr. 01

Koud en schraal

Genoteerd omdat ik deze wederwaardigheid aan het begin van de dag een opmerkelijk kleine ontdekking deed die er nauwelijks toe doet maar op mijn netvlies blijft branden: de kale takken steken schraal af tegen het kantoorgebouw aan de overkant bij mij in de straat. Koude wind waait door mijn openstaande raam naar binnen. Guur. Dan plotseling ontdek ik iets dat mij altijd ontgaan was: De bovenste verdieping heeft een soort dakbalkon. Op ooghoogte van mijn verdieping waar ik op dat moment net mijn hete koffie drink in het blikveld van de man die daar staat te bellen en te roken. Dit verandert alles. Waande ik mij altijd onbespied in mijn eigen woonkamer, nu zal ik eerst voortaan mijn kleren aantrekken en mijn net uit bed haar gladstrijken. Natuurlijk ga ik dat geheid vergeten.

geN. maandag 14 december 2009

 
nr. 00
een elk in de ban van kerst. Atmosfeer is er totaal mee doordrenkt. Valt hieraan te ontsnappen los van het feit dat deze zomaar vrije dagen uitermate geschikt zijn om eens flink bij te lezen. Luilekkerland op mijn boekentafeltje.
Reis naar het einde van de nacht van Louis-Ferdinand Celine. Daar ben ik nu in begonnen. Het laatste boek dat ik aanschafte. Verder: Dante Alighieri, De goddelijke komedie. Hieruit lees ik af en toe een aantal bladzijden. Meestal met terugwerkende kracht. Een nieuwe vertaling die mij erg aanspreekt. Heel mijn leven ben ik al nieuwsgierig naar dit boek. Om de een of andere reden altijd uitgesteld om dit boek te gaan lezen. Dat geldt wat mij betreft nog voor veel meer schrijvers, waar ik op dit moment in mijn leven pas aan toe ga komen. Zeven Avonden van Jorge Luis Borges ligt pakklaar. Dus tussendoor. De titel staat voor de zeven avonden in de zomer van 1977 waarop Borges een serie openbare lezingen hierld in Buenos Aires. De onderwerpen: Divina Commedia, de nachtmerrie, de Duizend-en-een-nacht, het Boedhisme, poezie, de kabbala en blindheid.
Mijn kerstdagen zullen leesdagen zijn.

geN. zondag 13 december 2009