WEBBLOK = : // digitalPAPERWORKS PROMOTING ArtProjects & Poetry ↓ ©. M A R I J K E . H O O G H W I N K E L . de website |
2010 |
||
column _ 0:008 Het weer: regenachtig, donker, bewolkt, stad, bussen, mensloze straten, brutale meeuw eet het brood dat ik strooi voor de merels op, in de verte vordert sloop CSM - word ik elke morgen wakker van geluid dat mij uit de strijd van mijn droom haalt. geN. vrijdag 29 januari 2010. Tijd: 13:32:03. |
||
column _ 0:007hoe bind ik. het werk als één. Moet dat persé? Als ikzelf al uit zoveel facetten besta, hoe zou mijn werk dan als een éénheid kunnen bestaan. Want bind! verbind! wat is binding? en wordt dit bepaald door de gedachte, de idee. Is het voldoende dat de bnding in mijn hoofd rond is? Het beeld dat ik, eigenlijk steeds al jaren opnieuw zoek geN. dinsdag 26 januari 2010: tevens is het vandaag precies 85 jaar geleden dat mijn vader werd geboren in 1925. Ere..... |
||
column _ 0:006te duiden. Isoleren. Afbakenen. Gefascineerd door de plek. Plaats van situering. Als vast gegeven. Als element duiden vastleggen. Toeeigenen. Dus daar waar het gebeurt.
geN. zondag 24 januari 2010 in de avond |
||
column _ 0:005er is een ruimte. Het gaat goed mis. Lijkt wel een broddelwerk. De omgeving in de ruimte escaleert. Opbouwen, afbreken, opbouwen, weghalen, terugbrengen. Heimwee naar eerdere staat. Knoeiwerk. Weer herstellen: morgen. Te veel stoelen, te ver in het beeld. Te klein. Te afgebakend. Hoe kom ik hier ooit uit. Met ijzergaren woorden geschreven. Takkenbos
: between shape, nu hekwerk. Ook van krantenpapire?
geN. woensdagavond 20 januari 2010 19:19:05 uur. |
||
column _ 0:005er is een ruimte. Ontstaan op papier. Witte houten vloer. Muren van krant. Stoel - Collage: de ruimte ligt er nu. Wat komt er binnen? Oogt als een ruime ruimte. Vloer. Voornamelijk vloer met stoel.
geN. dinsdagavond 19 januari 2010 19:14:03 uur. |
||
column _ 0:004hektisch. Deze tijd zou ik als zeer enerverend [=: positief] en chaotisch [ligt in het midden van positief en negatief =: neutraal] omschrijven. Maar ik bedoel TE VEEL. Te oppervlakkig. Te weinig neusjes van de zalm blijven over, of althans, die gaan zich als vanzelf weer onderscheiden door zich te onttrekken aan de hektiek en zoeken vervolgens andere wegen. Nu, anno 2010: Hypes volgen elkaar in snel tempo op. Een borrel [lees ook: nieuwjaarsborrel] heet tegenwoordig netwerkborrel. Niet nieuw. Naar een borrel gaan houdt naar mijns inziens automatisch 'netwerken' in. Ontmoetingen die je niet verwachtte en plotseling een ander licht werpen op ideeen. Contacten vernieuwd, enthousiaste afspraken om samen te werken. Ook een nieuwe hype is Facebook. Niet facebook op zich, maar plotseling al die organisaties, stichtingen, verenigingen, groepen, die je toe willen voegen als vriend. Mij ontgaat de effectiviteit hiervan. Je gaat op de grote hoop, massale kettingreactie. Buiten dat, het kost je dagen tijd om al die 'vrienden' bij te houden. What's next? Mijn werk, dat is next. Ruimte. Oneindig veel ruimte. Lege ruimten. Vloerenruimte. Muren...................... geN. dinsdag 19 januari 2010 |
||
column _ 0:003werkdagboek[aantekeningen] is natuurlijk geen dagboek. Waarom noteer ik dan toch steeds de dingen van de dag. Het zijn eerder korte moment-beschouwingen. Werkdagboek is ontstaan vanuit de behoefte aantekeningen te maken als ondersteuning voor mijn beeldende werk. Notities over het weer, nieuwsitems. Sporen. Waar ik uit kan putten. Details afbakenen. Beeld maken op papier. Afdwingen. Stimuleren etcetera. Denktank. Bron van [uit]putting. Tracering en analysering van gedachten. Wijze van ordening en plaatsing. Short thoughts of untraceble moments. Voor je gedachten ook maar aan kunt raken zijn ze al vervlogen. Er bij kunnen, er aan kunnen, te pakken, vast te leggen, te traceren is al een proces hieraan voorafgaand. Dat stuk boeit. Hoe vast te houden wat je in een flits begrijpt. Te begrijpen, snappen. Uit die cirkel van verwende genoegzaamheid te komen, niet weten dat je het allemaal al weet in een hele verte achter in je brein. Met terugwerkende kracht alsnog de tijd terughalen, blunders en flaters wegvagen, schaamte er uit hakken, wegvegen. Hoe zit het, hoe werkt het. Het werkt zelf. Diep. Erin. Errondomheen. Erbuiten. Het is een en al gewrocht in elkaar gekronkeld. geN. woensdag 13 januari 2010 |
||
Column _ 0:002binnen zit ik. Buiten schijnt de zon. Mijn koffie wordt koud. De boterham met bloedworst ligt te verpieteren. Onrust. De muur die ik om mij heen bouw om mij af te schermen van de wereld heeft mij buitengesloten. Vogelvrij: gij! vrouw. Maar nooit bang. Zonder muur zit ik ook in mijzelf verankert. Beton is poreus. Ademt. Zand, water en stenen. geN. dinsdag 5 januari 2010 |
||
nr. 001: | Column _ 0:001sneeuw. Hierover steeds te schrijven. Te wit. Te stil. Te vaak. Wel fantastisch. Winter. Sneeuw die plakt. Blijft liggen. Een deken: voordehandliggende uitdrukkiing die veelvuldig wordt gebruikt. Net als: watten deken voor wolkenlucht. Dus: hoe dit te omzeilen? Kristallen. Sneeuw = meervoud. Net als rails. Sneeuw zijn als kristallen wanneer de zon zich hier overheen legt. Stap er maar eens met je blote voeten in. Je zou zeggen dat dat zacht aanvoelt. Niets is minder waar na een paar dagen met vorst er overheen. Dan druk je met je voetzolen door een korst van hard. Ik spreek uit ervaring. De uitdaging ongekleed op je balkon te stappen, de vrieskou de sneeuw in. De pijn van kou. Prikkelingen in je neus. Dan weer naar binnen: een weldaad. Sneeuw die valt in het licht van de lantaarnpaal, s'nachts, is een sprookje. Dan pas is de wereld stil. Staat alles stil. Ongelooflijk hoe ver weg dan de stad is in de stad. Gedempte atmosfeer.
geN. maandag 4 januari 2010 |
|