avond. Avond na de dag. De dag die zo vaak. Altijd. En weer. [+Ajax, Johan Cruyf en zijn hervormingsplannen. Herkenbaar, de woorden, de namen] Maar: een moment van de avond naast mijzelf met als kader de kamer en de tafel waar aan wij zitten. Dat geklooi als gewone burger zie ik af en toe zo pijnlijk duidelijk weerspiegelt in mijn leven. Is het zo simpel dat ik ook al geniet van een paar bloempotten met aarde waar met moeite enig groen uit te voorschijn schiet? Klaarblijkelijk.

Vandaag was zo'n dag dat ik dubbel de wind in wilde fietsen. Alleen maar vooruit langs de weg de bomen gewoon vrij zijn.

de visualisatie van ruimte als vorm. Dat wordt 1 blok bonk. Een vlak in het rechthoekige. Met de gedachte aan 'blauw'. Revoluties. Plaatsen. De grens. Overschreden. Risicoloos kan ik grenzen overschrijden. Wat houdt mij tegen dan.

de vraag is of 'Mirror of my face' wel de juiste werktitel is voor mijn project met als uitgangspunt mijn verzameling 'vrouwen door de tijd en de wereld heen'. Want het gaat om de fictie, de illusie, van zijn en de spiegeling met het verleden met daartegenover gesteld de spiegeling naar het heden met de spiegeling en de nooit mogelijke fixatie van het nu, en de wederkerige spiegeling naar de toekomst

.S.T.E.M.M.E.N. _

.s.t.o.e.p.

.H.O.L.L.A.N.D.S.C.H.E. STOEPEN _ te tegel te grijs te vierkant te 's t a d'.

Dit is wat mij bij het opstaan op de dag vanochtend meenam vanuit de nacht.
v e r r a a d
van tegels na een flinke regenbui _

werktitel van mijn nieuwe project = Miror of my face. Over de onmacht van mijn gezicht