Oorsprong van Vol met Ruimte - [object] is ontstaan tijdens Route 7;.

Woensdag 5.10.11
geN.: + eindelijk herfstige uitstraling.
---> probleem dat zich voordoet bij het abstract vormgeven van 'vol met ruimte' object is de onduidelijkheid van Afbakening. Ik zie de vorm voor mij als een grijze arcerende bol - vulume
Tegelijk is het een contradictie: want is ruimte 'leeg'?
is ruimte 'niets' ? maar R U I M T E ?

vol met ruimte, HOE ZIET DAT ER DAN UIT?

'vol met ruimte' nR.: I = <.....tekening in process.....>

Om te begrijpen is het een vorm, iets dat in mijn hoofd natuurlijk was; in eerste instantie een metafoor voor mijn alleen zijn in een gebouw en de ervaring, de letterlijke druk voelende van de ruimte. Van het vol met de ruimte. Vol met geluiden van buiten. Met geluiden van binnen, het kraken, steunen, klepperen, schuren, piepen. De ervaring dat het gebouw leeft, beweegt, praat. Ik forceerde dit beeld door te schrijven terwijl ik nog geen woorden had. De woorden, die er ineens wel waren, hebben uiteindelijk de ruimte tot een tastbare vorm gemaakt. Met volume en afbakening. Althans, de vorm was bol te pakken in beleving van gedachten.

(keert zich) wat: keert zich, keert zich tegen. Keert. Er komen geen woorden. Totaal niet. De dag is leeg. Vol van leeg is de dag. vol van leeg is de dag vandaag. Vol met niets. Vol met ruimte, het heeft vorm dat vol met ruimte. Het is eindig. Open want ik zie iets en tegelijk niets tegelijk dicht. Deze vol met ruimte bestaat door de afbakening het kader de rondom afscheiding is een 'vol met ruimte' object op afstand: ik ben beschouwer bevind mij er tegenover. Erin ligt voor mij. Ik kijk er naar, naar vol met ruimte. Nu heb ik woorden. Ik heb een abstracte gedachte in een vorm gegoten die ik in grijze arceringen bolvormig voor mij zie liggen. Vol van galm vol van de woorden die ik spreek. Spreek vult de ruimte. De ruimte zuigt. Een bol een binnen. Het leeg + vol omgeeft mij. Ik ben het zware volume het obstakel contra vederlicht, het ruime, de lucht. De woorden zijn er weer. Sommigen ontbreken er. Er ontbreken er te veel. woorden van het niemand aanwezig zijn van het afwezig van afwezig. Van het leeg in een gebouw in het alleen ben tegelijk met ongeduld: de tijd kruipt.