met de opmerking er bij dat mijn teksten altijd in ontwikkeling zijn & ik mij als dichter in een opwaartse spiraal naar boven wurm
gedicht geschreven in de vaart van het schrijven in september 2015:
hoe kan ik weten wanneer welke lijn breekt als ik op de ladder naar gras zoek daar aaneengeschakelde panelen haken als stoelen in een wachtkamer
vastgenageld in de spiegel tegenover je zij met jouw ogen
geN. op 4 oktober 2015; gedicht = ontstaan op 16.9.2015
.
gedicht: geschreven toen ik mij bevond op een dak hoog boven het geluid van snelweg en stad
op donderdag 20 augustus 2015
geluid is een muur
konstante stroom
van eindig gestopte stiltes
zij wachten
tussen twee sprinten door vanuit
de nacht
lag er eerst nog een veld
vol oneindige einders
geluid is een muur
die mij ook weer
verlaat
gedicht: gelezen bij Plein Air a/d Mark (Breda) zondag 30 augustus 2015
de ochtend snuift weer coke/
licht en luchtig danst zij over/
de weg loopt strak en zwart/
door woeste weiden slorpt bermen/
schiet stekels af op ginder/
zij brengt mij in de war/
alles wordt nog ruimer en groter dan ik/
kan bevatten als leven dat is zoals/
een veelkoppig beest. Maar je weet van/
maar één kop/
(1e gedeelte gedicht....)
gedicht: gelezen bij Polygonaal Poëzie - Byond Borders,Tilburg zondag 13 september 2015
de schaal/
die staat op tegels/
bemost tussen aarde schieten weggegooide/
takjes blad wortel/
hangen groene tomaatjes/
in strakgespannen velletjes achter mijn oogleden/
te branden/
ik kijk er náár en stevenen mijn woorden/
af op ongemerkt toch nog/
het pijnt pijnt stokt het huilt/
wat je dacht als één is gewoon twee/
tussen stoeptegels tussen het mos in aarde kruit/
één heel klein groen blaadje dat/
ontspruit daar zomaar tussen waar verder/
eigenlijk niets groeit want perken/
liggen verder weg in toch jong/
ontsteekt nieuw het legt zich bloot in mijn/
hoofd dat warm alles bij elkaar denkt /
dat moment die confrontatie. Je schrikt/
dat ben jij niet hoe kan je al die /
jaren zo over je heen gezien hebben/
dat je dus al die tijd dat hulsel/
bent die mij nooit binnenlaat/
gedicht uit selectie gelezen bij
Café de Gouden Bal Eindhoven
gedachten over
wind die de zee in kleine stukjes rond/
je heen uit elkaar barst tot een/
in de nacht helder uitgehouwen//
donzig veertje recht naar beneden valt op de/
grond langs een hek bij het water tegen/
het licht gestapeld ligt//
gerimpeld onkruid verschroeid/
als taartenaarde met slakkenslijm omringd/
door platgetrapt tussen //
wuivende rietstengels/
geur van mest/
brekend glas/
lijn van huizen//
gedachten over zand en//
.....etc.
Nr. 003-2014. Uit: werkdagboek[aantekeningen]1996-2014 Route.6; – r a a m
fragment. Uit: optreden bij Symbiose Literatuur [zo 7.8.2011 Stadsgalerij Breda |]gedichten uit eigen werk:
{.....} met de aarde ploft neder naast meisjes met dromen (of ook werkelijk gedachten) die echt uit hadden kunnen komen die daadwerkelijk op een touw boven de wereld hadden kunnen balanceren zonder te hoeven vallen zonder afvalbakken en de straat en de mensen en de lompen {.....}
alleen met het raam. De regen draagt fijne strooidruppels, plakt blaadjes tegen de ruit. Strekt wind zich uit over een breedte van gedachten trekkend aan je haren leg je zaadjes tussen nog hoorbare tegels terwijl duizend huiden doordringen in de vezels van je porien
gedicht. geN. op donderdag 2 juni, waarop ik ook noteerde: "....als een waterval een kolkende stoot geweld zich verstout kokend van stoom in een vallend vallen....". Uit: werkdagboek[aantekeningen].
[.....] vandaag is de dag in mijn haar geslopen.
Net als de ochtend die vasthoudt tot het lompe volk zich uiteenrafelt
gedicht. geN. op vrijdag 6 mei met in
gedachten onzinnige bezuinigingen die met een D O M I N O effect veel meer raken dan dat je zou vermoeden.
g e d i c h t
alles lijkt
zo dichtbij
als ik
gebogen achter mijn laptop de wolken in blauwe luchten tel als via mijn luxaflex de zon haar stralen dwars over en in de okergele handgeblazen bokaal de vensterbank over stuitert deze zelfs totaal met vrolijk licht overspoelt trekken gedachten toch al vermolmd lijnen op beton ontgaat mij niets tegelijk ook
ook altijd wat is
.w.a.s.
gedicht. geN. op donderdag 27 januari met in gedachten de landelijke gedichtendag.
Wanneer ben je dichterbij dan dichter
stukje .p.o.e.z.i.e. van mij: [!]
partiture van sneeuw
stad reinigt, wit, licht, heldert, sprint op de rand
spitst scherp een naald zonder zonlicht op stroeve plekken is terug langzaam traag
het helt in een val naar voren
geN.: dinsdag 25.1.2011
over mijn poezie/woorden:
ik haal plekken uit momenten. Tegelijk ligt de betekenis in de woorden, de woorden in de betekenis; de klank, de materie; belangrijk uitgangspunt bij het schrijven van de teksten. plaats buiten haar context, baken af in een nieuw kader.